Od 1 maja Częstochowa, jako pierwsze miasto w Polsce, będzie gospodarzem Mistrzostw Europy Niesłyszących w Tenisie Stołowym. O medale będzie walczyło 17 reprezentacji narodowych. Poniżej przedstawiamy historię imprezy nadesłaną przez pana Wiesława Piętę.
Pierwsze związki głuchoniemych na terenie dawnej Polski pojawiły się końcu dziewiętnastego wieku. Stowarzyszenia te funkcjonowały w trzech dużych regionach kraju. W Małopolskie swą działalność prowadziło Towarzystwo Głuchoniemych „Nadzieja” (Lwów-1876), w Warszawie (1883) Towarzystwo Głuchoniemych – „Opatrzność”, a w Łodzi (1909) „Towarzystwo Głuchoniemych”. Miały one charakter opiekuńczy działalność były nastawione na działalność charytatywną. Po pierwszej wojnie światowej w 1922 r. wychowankowie Państwowego Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie powołali pierwszy w Polsce Klub Sportowy Głuchoniemych. Za sprawą dr Jareckiego – dyrektora tego Instytutu propagowano wśród młodzieży kulturę fizyczną. Duży wpływ na popularyzację tej sfery życia młodego pokolenia miał udział polskiej delegacji na I Kongresie Międzynarodowego Komitetu Sportu Niesłyszących (Paryż -1924) i zdobycie pierwszego medalu przez lekkoatletów na Igrzyskach Głuchoniemych. Kolejne kluby sportowe niesłyszących zakładano we Lwowie („Świt”), w Krakowie („Jedność”) oraz w Bydgoszczy, Poznaniu i w Łodzi. Wielość stowarzyszeń spowodowała zjednoczenie związków w Polski Związek Sportowy Głuchoniemych (1927).
W okresie międzywojennym Polscy sportowcy niepełnosprawni wystartowali na Letnich Światowych Olimpiadach w Amsterdamie (1928) i w Sztokholmie (1939). W czasie II wojny światowej wielu znamienitych sportowców niesłyszących brało czynny udział w walce z okupantem i w Powstaniu Warszawskim. Straty osobowe były znaczące. Po wojnie pierwszy zjazd wyborczy odbył się w Poznaniu (14.04.1946 r). W 1951 r. Polski Związek Sportu Głuchoniemych został przekształcony w zrzeszenie sportowe „Głuchoniemi” , a w 1952 r włączony do Polskiego Związku Głuchych.
Od Olimpiady w Mediolanie (1957), Polska nieprzerwanie uczestnicy w rywalizacji międzynarodowej. Sportowcy niesłyszący w okresie 1924-2009 wystartowali w 17-tu (odbyło się 21) Letnich Światowych Olimpiadach. Najwybitniejszym sportowcem niesłyszącym jest pochodzący z Częstochowy – lekkoatleta Rafał Nowak (m.in. 6 –krotny mistrz olimpijski w tym czterokrotnie w biegu na 3000 m z przeszkodami).
W Polsce działalność sportowo- organizacyjną po Polskim Związku Sportu Głuchych (po Olimpiadzie w Melbourne) kontynuuje Polska Federacja Sportu Niesłyszących powołana do życia w 2005 r. W 2011 r. polscy sportowcy niesłyszący będą obchodzić jubileusz 90-lecia istnienia.
Tenis stołowy zadebiutował w Światowych Letnich Igrzyskach w Mediolanie (1957), pierwsze mistrzostwa na kontynencie europejskim odbyły się w Brukseli w 1968 roku. Wtedy brązowy medal w grze pojedynczej wywalczyła polska pingpongistka Krystyna Wiącek z Warszawy. Brązowe medale w grze podwójnej zdobyli: A. Furtak z R. Szczepińskim w Sofii (1991) i w Izraelu (1995). Czwarty brązowy medal w Malmoe (2007) był udziałem drużyny w składzie: I. Kopiec , M. Rutowski, P. Pięta i R. Szczeciński. Polscy niesłyszący tenisiści stołowi zdobyli także brązowy medal na Olimpiadzie (Kopenhaga -1997). Po raz pierwszy Polska organizuje mistrzostwa Europy w tenisie stołowym (Częstochowa -2011)