Chcielibyście wiedzieć skąd się wzięło rugby? Zapraszamy do przeczytania bardzo ciekawego artykułu Tomasza Ociepy z redakcji rcc.czest.pl – Rugby Club Częstochowa. Patronem medialnym klubu jest Częstochowski Portal Sportowy.
Za przodka rugby można uznać rzymską grę o nazwie „harpastum”, która była skrzyżowaniem gry zespołowej z zapasami. Zawodnicy podawali sobie pęcherz wypełniony słomą z rąk do rąk, a zatrzymać przeciwnika można było poprzez uchwycenie go czy też walkę wręcz. „Bramką” była cała szerokość linii końcowej boiska, co w pewnym stopniu przypomina współczesne rugby. Sport ten był na tyle brutalny, że rzymscypatrycjusze, aprobujący przecież takie widowiska jak choćby walki gladiatorów, byli nieprzychylni wobec uprawiania harpastum.
Jednak kolebką jednej z najpopularniejszych dziś na świecie dyscyplin była wyspy brytyjskie, a dokładniej miejscowość Rugby. W ówczesnej Anglii w wielu prestiżowych szkołach uprawiano sporty zespołowe, jednak ich reguły różniły się w każdym mieście. Generalnie zasady gry były dostosowywane do panujących warunków, zarówno w kwestii „infrastruktury”, jak i temperamentu graczy. Szkoła w Rugby posiadała rozległe łąki na obrzeżach miasta, które doskonale nadawały się do uprawiania sportu. Tereny innych szkół były często ograniczone do placów brukowanych lub wyłożonych cegłą. Uniemożliwiało to zachowanie tradycyjnych zasad gry, nierozerwalnie wiążących się z przewracaniem przeciwnika na ziemię. Ponieważ w inny sposób trudno pozbawić przeciwnika piłki, wymusiło to zmiany zasad, w wyniku których gra poszła w kierunku prowadzenia piłki nogami. Tymczasem trawiaste tereny w Rugby pozwalały na swobodne uprawianie sportu z zarówno nogą, jak i ręką.
Zasady gry w rugby zostały spisane po raz pierwszy w roku 1846. W drugiej połowie XIX w. pojawiła się chęć do organizacji spotkań drużyn z poszczególnych miast. Wymagało to ustalenia jednolitych reguł we wszystkich szkołach. W 1863 r. doszła do skutku konferencja z udziałem 9 angielskich klubów, w wyniku której utworzono Związek Piłkarski, obejmujący zarówno zwolenników piłki kopanej, jak i obrońców piłki, w jaką grano w Rugby. Przedstawiciele obu kierunków poczynili wzajemne ustępstwa. Na przykład wolno było szarżować jedynie zawodnika posiadającego piłkę, jednak zabronione było podstawianie mu nogi. Można było biec z piłką w ręku, jednak pod warunkiem, że piłkę schwyciło się z pierwszego kozła, wreszcie uderzenia pięścią i kopnięcia nogą, niegdyś szeroko stosowane na całym ciele rywala, ograniczono do części poniżej kolana. Kompromis ten nie funkcjonował jednak długo. Szkoły dysponujące brukowanymi podwórkami wciąż uznawały, że upadki na takie podłoże są zbyt ryzykowne, zaś szkoły posiadające trawniki do uprawiania sportu utrzymywały, że zniesienie szarży byłoby zachowaniem wbrew duchowi i męskiemu charakterowi gry. Ostatecznie kluby opowiadające się za tradycyjnym kształtem gry wystąpiły ze Związku Piłkarskiego. Od tego momentu wytworzyły się dwa odmienne sposoby gry – zniesienie szarży wymusiło zakaz biegania z piłką w rękach, gdyż uniemożliwiałoby to odebranie jej. W ten sposób swoimi osobnymi torami zaczęły sięrozwijać piłka nożna oraz rugby.
W 1871 r. założono Związek Football-Rugby, charakteryzujący się dążeniem do utrzymania tradycyjnych zasad gry. Jednym z istotniejszych przepisów było ograniczenie ilości zawodników do 15. Organizacja ta uważała też m. in. że uprawiać rugby powinni jedynie amatorzy. Po pewnym czasie kluby robotnicze z północnej Anglii uznały, że konieczne jest przynajmniej umożliwienie zwrotu kosztów utraconego czasu poświęconego przez zawodników na dojazdy i treningi. Na tym tle doszło do konfliktu między klubami z południa, w których przeważały drużyny uniwersyteckie, a klubami robotniczymi. Związek Football-Rugby, przemianowany w międzyczasie na Rugby Union, nie zgodził się na te zmiany. Kluby chcące zniesienia pełnego amatorstwa założyły związek Rugby League. W tym momencie doszło do podziału rugby na tradycyjne rugby, w jakim rozgrywane są do dziś największe imprezy międzynarodowe, oraz Rugby League, czyli rugby trzynastoosobowe, różniące się zasadami od klasycznej gry.
Prawdziwa historia powstania rugby prawdopodobnie więc różni się nieco od słynnej legendy o Williamie Webbie Ellisie. Mówi ona, iż w 1823 r. ów uczeń szkoły w Rugby w trakcie meczu piłki nożnej wziął piłkę do ręki przebiegając z nią linię bramkową. Miał to być moment, w którym narodziła się nowa dyscyplina.
Tekst na podstawie artykuły Leona Radzikowskiego